Różaniec – skarb, który trzeba odkryć. Modlitwa tak łatwa, a jednocześnie tak bogata, naprawdę zasługuje, by wspólnota chrześcijańska ponownie ją odkryła. Weźcie znów ufnie do rąk koronkę różańca, odkrywając ją na nowo w świetle Pisma Świętego, w harmonii z liturgią, w kontekście codziennego życia. Oby ten mój apel nie popadł w zapomnienie niewysłuchany! Skuteczności tej modlitwy zawierzam sprawę pokoju w świecie i sprawę rodziny.
Jan Paweł II, List apostolski o różańcu świętym
(16 X 2002 r.)
„Żywy Różaniec” jest wspólnotą osób, które w duchu odpowiedzialności za Kościół i świat i w wielkiej prostocie otaczają modlitewną opieką tych, którzy najbardziej jej potrzebują i są wskazani zwłaszcza w Papieskich Intencjach Apostolstwa Modlitwy.
Modlitwa różańcowa, powszechnie znana i wielokrotnie polecana przez papieży, zyskała popularność dzięki wspólnotowej formie modlitwy, zainicjowanej przez sługę Bożą Paulinę Jaricot w Lyonie w 1826 r. Założone przez nią Stowarzyszenie Żywego Różańca zatwierdził papież Grzegorz XVI konstytucją Benedicentes Domino w 1832 r. W Polsce praktyka Żywego Różańca stała się znana już pod koniec XIX wieku.
Stowarzyszenie nosi nazwę „Różańca” gdyż jego Członkowie podzieleni na grupy po dwadzieścia osób, odmawiają go codziennie, każdy jedną dziesiątkę. Każda grupa składa się z tylu osób, ile jest tajemnic w różańcu.
Stowarzyszenie nazywa się „Żywym”, gdyż liczba osób, które się nań składają, niejako wprawia je w działanie poprzez ciągłe recytowanie modlitw, które czerpią swą skuteczność z rozważania tajemnic Jezusa i Maryi, czy to w celu nawrócenia grzeszników, czy doskonalenia sprawiedliwych. Zwie się je „Żywym”, gdyż ci, którzy go tworzą, są zastępowani przez kolejnych, gdy ci umierają, bądź gdy zeń odchodzą.
ISTOTA I DUCHOWOŚĆ
Zgodnie z pragnieniem założycielki Żywego Różańca, sługi Bożej Pauliny Jaricot, która chciała „uczynić różaniec modlitwą wszystkich” i „poprzez różaniec odnowić wiarę”, Żywy Różaniec podkreśla wspólnotowy charakter rozważania tajemnic różańcowych. Choć każdy z członków Żywego Różańca modli się tajemnicą, która jemu przypadła, w miejscu i czasie przez siebie wybranym, to jednak istotną dla Żywego Różańca jest więź modlitewna, rozumiana jako świadomość wspólnej modlitwy w podjętych intencjach.
Dla podkreślenia wspólnoty modlitwy członkowie Żywego Różańca, tam gdzie jest to możliwe, przynajmniej raz w miesiącu zbierają się na wspólną modlitwę.
W łączności z całym Kościołem Żywy Różaniec podejmuje jako główną intencję swoich modlitw intencje polecane przez papieża dla Apostolstwa Modlitwy, czyli Papieską Intencję Ogólną i Papieską Intencję Misyjną, oraz chętnie przyjmuje specjalne intencje polecane przez biskupa miejsca.
Zgodnie z zamysłem założycielki sługi Bożej Pauliny Jaricot program duchowy Żywego Różańca obejmuje:
1) wypraszanie miłosierdzia Bożego przez wstawiennictwo Maryi, Matki Bożej;
2) troskę o wzrost wiary w duszach ludzkich;
3) krzewienie modlitwy różańcowej;
4) wspieranie misyjnej działalności Kościoła;
5) troskę o wierność nauczaniu Kościoła – za wzorem św. Dominika.
STRUKTURA
W parafii grupy Żywego Różańca podlegają władzy proboszcza, który sprawuje ją osobiście lub przez wyznaczonego kapłana, zwanego moderatorem parafialnym.
Podstawową jednostką Żywego Różańca jest wspólnota dwudziestu osób zwana „kołem” lub „różą”. Na czele róży (koła) stoi zelator/zelatorka wyłaniany/wyłaniana według miejscowej tradycji. Każda „róża” nosi swoją nazwę i ma swojego patrona.
PRZYNALEŻNOŚĆ
Do Żywego Różańca może należeć każdy ochrzczony, który tego prawa nie został pozbawiony przez prawo kościelne.
Do Żywego Różańca przystępuje osoba przez wyrażenie swej decyzji wobec proboszcza lub zelatora/zelatorki.
Przynależność do Żywego Różańca nie wyklucza przynależności do innych stowarzyszeń i ruchów o charakterze modlitewnym, formacyjnym czy apostolskim.
ZADANIA I OBOWIĄZKI CZŁONKÓW ŻYWEGO RÓŻAŃCA:
1) codzienne rozważanie jednej wyznaczonej tajemnicy różańca świętego; opuszczenie tej modlitwy nie sprowadza grzechu ciężkiego;
2) udział w miesięcznym spotkaniu formacyjnym połączonym ze zmianą tajemnic (jeśli zdrowie na to pozwala);
3) uczestnictwo w życiu sakramentalnym Kościoła;
4) rozszerzanie czci Najświętszej Maryi Panny przykładem życia i działalnością apostolską, zwłaszcza przez krzewienie modlitwy różańcowej;
5) odważne stawanie w obronie wiary;
6) udział w pogrzebie członka Żywego Różańca należącego do tej samej róży (koła);
ZADANIA I OBOWIĄZKI ZELATORA/ZELATORKI:
1) troszczy się o prawdziwego ducha modlitwy we wspólnocie;
2) czuwa nad pełnym składem osobowym róży (koła) oraz koordynuje comiesięczną wymianę tajemnic;
3) zachęca członków do gorliwej działalności apostolskiej, zwłaszcza wśród chorych i ubogich;
4) utrzymuje stałą łączność między kapłanem odpowiedzialnym za Żywy Różaniec a różą (kołem) i między różami (kołami);
5) odwiedza chorych członków róży (koła);
6) zbiera składki na Mszę świętą, dzieła charytatywne, misje i inne cele.
PRZYWILEJE CZŁONKÓW ŻYWEGO RÓŻAŃCA:
Każdy z członków Żywego Różańca, na podstawie przywileju udzielonego przez Stolicę Apostolską (Dekret Penitencjarii Apostolskiej z dnia 25.10.1967), może zyskać odpust zupełny pod zwykłymi warunkami w dniu:
1) przyjęcia do Stowarzyszenia Żywego Różańca;
2) uroczystości Narodzenia Pańskiego;
3) uroczystości Zmartwychwstania Pańskiego;
4) uroczystości Zwiastowania Pańskiego;
5) uroczystości Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny;
6) wspomnienia Najświętszej Maryi Panny Różańcowej;
7) uroczystości Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny;
8) święta Ofiarowania Pańskiego.
Uczestniczy w dobrach duchowych Zakonu Kaznodziejskiego.
Uczestniczy w obietnicach Najświętszej Maryi Panny dotyczących tych, którzy odmawiają różaniec.
Wszyscy członkowie Żywego Różańca są otoczeni modlitwą pozostałych członków Żywego Różańca, tak za życia, jak i po śmierci.
Źródło: Statut Stowarzyszenia „Żywy Różaniec”, http://www.rozaniec.eu
Wszystkich chętnych, którzy chcieliby włączyć się do Żywego Różańca serdecznie zapraszamy do nowo tworzonej Róży.
Zainteresowanych prosimy o kontakt z ks. Proboszczem.
ZAPRASZAMY!